12 mei

Avioth – Vienne-le-Chateau, vrij. 12 mei 2017
Aan de ontbijttafel schuiven een paar nieuwe gezichten aan en er is brood, beleg en koffie in overvloed. We nemen afscheid van dit gastvrij huis en vertrekken in de grijze ochtend. Daar onderdak vinden niet zo gemakkelijk gaat bellen we voor het eerst een mogelijke opvang en we hebben meteen beet. De vestingstad Montmédy laten we letterlijk links op de heuvel liggen. We fietsen door glooiende heuvels en langs kabbelende riviertjes als de Thonne, de Chiers, de Loison en de Dardinelle, een dartel beekje. De zon breekt al snel door en geeft het landschap met zijn weiden, koolzaadvelden, akkers en bosschages volop glans. IJkpunten in de streek zijn de vestinghoeve Hugues met een monumentale poort en slotgracht en het dorpje Louppy-sur-Loison dat overheerst wordt door een enorn renaissancekasteel. Lodewijk XIV had hier zijn hoofdkwartier tijdens het beleg van Montmedy, comfortabel en op veilige afstand van het strijdgewoel.
Tegen de middag dalen we af naar het dal van de Maas, hier nog in de kinderschoenen, en Dun-sur-Meuse. Op een heuvel boven het stadje staat de kerk van Dun uit de veertiende eeuw, enig overblijfsel van de bovenstad die in de Eerste Wereldoorlog werd verwoest. Wij rijden pal tegen restaurant ‘Les Colimençarts’ aan. Het is een schot in de roos want druk bezocht door Fransen. Wij doen ons tegoed aan welgevulde omeletten. Een Nederlands echtpaar dat in de buurt woont spreekt ons aan over de fietsen. We wisselen wat ervaringen uit en ze garanderen ons gemakkelijker onderdak naarmate we zuidelijker komen.
Over rustige landwegen fietsen we verder door het onverminderd mooie landschap. In deze streek is zeer hard gevochten in WO 1 en liggen de grootste begraafplaatsen van Europa. We passeren een groot veld grauwe kruisjes van Duitse soldaten en bezoeken in Romagne-s/s-Montfaucon een Amerikaanse begraafplaats. Vier stenen Amerikaanse adelaars waken er over een eindeloos veld witte kruisjes, ruim 14.000 gesneuvelde jonge mannen. Helden? Meer slachtoffers van de grootheidswanen van koningen en naties.
De lucht is intussen dichtgetrokken en wolken stapelen zich in honderden tinten grijs. In de verte een bliksemschicht. Een mooi gezicht maar we fietsen snel door tot Varennes-en-Argonne, een levendig streekcentrum. Een toren herinnert nog aan de vlucht van Lodewijk XVI en Marie-Antoinette voor de Franse Revolutie. Ze werden hier herkend en gevankelijk terug gevoerd naar Parijs. Wij doen een gebedje in de kerk met prachtige, veelkleurige glasramen. Ze maken de kerk donker en stemmig. We verlaten het stadje langs een protserig Amerikaans monument dat herinnert aan de overwinnaars van WO 1 als de eerste druppels vallen. We fietsen kilometers door prachtige bossen. Een bordje ‘Abri du Kronprinz’ verwijst naar een loopgravenstelsel dat de Duitse keizer liet aanleggen voor zijn zoon. Een soort oorlogsgame avant la lettre?
Na een schitterende afdaling komen we in een idyllisch dalletje vol witte daslook, gele boterbloemen en rose koekoeksbloemen. Enkele kilometers verder zijn we op onze bestemming: La Madeleine, een oud huisje opgeknapt tot een strakke en smaakvolle B&B. Een reclame voor de eigenaar die architect is. We genieten van de luxe en wandelen ‘s avonds naar het enige restaurant 'Le Tulipier' dat het dorp rijk is. Weliswaar een deftig restaurant waar we lekker eten en voor het eerst deze week wijn drinken! Tussen de druppels van het losgebarsten onweer lopen we terug naar ons logement... helemaal bedrijp.