10 mei
Blijf op de hoogte en volg Jan en Karlien
12 Mei 2017 | België, Léglise
Joubiéval-Léglise, woe. 10 mei 2017
Nachtvorst op de ramen en een frisse, zonnige ochtend. Na een welig ontbijt nemen we afscheid van Christa en Ivo en hun gastvrij huis. We klimmen meteen door een paar dorpjes als Langlire met zijn half gewit kerkje aan de ene kant en met kerstster en uithangbord aan de andere kant en dan nog een dorpshuisje er tegenaan geplakt. We stijgen tot de Mont le Ban en dalen naar het gelijknamige minidorp Montleban. Voortdurend prachtig uitzicht over weilanden en bossen. Ik denk dat God op een morgen als deze de wereld schiep: lieflijke natuur en ruimte voor mens en dier. Na Cherain dat een school rijk is, fietsen we door het dal van de oostelijke Ourthe, een kabbelende beek met een idyĺlische camping bij de Moulin de Bistain. Met een forse klim verlaten we het dal en volgen de glooiende wegen door weiland en dorpjes tot we voor Bourcy de ravel (= fietspad over oude spoorlijn) bereiken. Het fietst vlot over de hoogvlakte, opgetuigd met vele windmolens en de 12 kilometer tot Bastogne zijn zo gereden. Bastogne herinnert aan de oorlog en het Ardennenoffensief, van de tank op de markt tot vergeelde foto’s op de placemats bij Le Maxim’s waar we een broodje eten.
We beginnen nu aan de lage Ardennen, een open heuvelachtig land met veel weiden maar ook omgeploegd land en landbouwgewassen. De natuur is hier later dan thuis zodat de bomen minder blad hebben en veel weilanden nog paardebloem geel zijn. Het is heerlijk fietsen de hellingen op en vooral af in de warme lentezon. In de dorpjes die we doorkruisen valt niets te beleven, kerkjes hermetisch dicht, geen horeca, veel huizen te koop en plots veel nieuwbouw. In Ebly zonnen we even op een stenen bankje om dan de laatste kilometers naar Léglise te fietsen.
Met herhaaldelijk vragen en zoeken vinden we gite ‘La Fournage’. Zowel de straatnaam als het huisnummer zijn gewijzigd!! De beheerster duikt vanzelf op als ze ons ziet rondscharrelen. We krijgen een gezellige kamer en badkamer. Plots duikt een eenzame fietser op: Peter. Ook hij krijgt een bed met eigen badkamer. De keuken is ruim genoeg maar eten vinden is een probleem: het enige restaurant gesloten en de kruidenier dicht. Alleen de bakker rest. We slaan blikjes fris, brood, een paar worstjes en de laatste pizzaatjes in. In de avondzon genieten we ons sober maal en Peter vertelt over zijn fietstocht. De rest van de avond nestelen we ons in de ruime banken van de woonkamer en wisselen ervaringen uit over fietsen en andere avonturen des levens.
Nachtvorst op de ramen en een frisse, zonnige ochtend. Na een welig ontbijt nemen we afscheid van Christa en Ivo en hun gastvrij huis. We klimmen meteen door een paar dorpjes als Langlire met zijn half gewit kerkje aan de ene kant en met kerstster en uithangbord aan de andere kant en dan nog een dorpshuisje er tegenaan geplakt. We stijgen tot de Mont le Ban en dalen naar het gelijknamige minidorp Montleban. Voortdurend prachtig uitzicht over weilanden en bossen. Ik denk dat God op een morgen als deze de wereld schiep: lieflijke natuur en ruimte voor mens en dier. Na Cherain dat een school rijk is, fietsen we door het dal van de oostelijke Ourthe, een kabbelende beek met een idyĺlische camping bij de Moulin de Bistain. Met een forse klim verlaten we het dal en volgen de glooiende wegen door weiland en dorpjes tot we voor Bourcy de ravel (= fietspad over oude spoorlijn) bereiken. Het fietst vlot over de hoogvlakte, opgetuigd met vele windmolens en de 12 kilometer tot Bastogne zijn zo gereden. Bastogne herinnert aan de oorlog en het Ardennenoffensief, van de tank op de markt tot vergeelde foto’s op de placemats bij Le Maxim’s waar we een broodje eten.
We beginnen nu aan de lage Ardennen, een open heuvelachtig land met veel weiden maar ook omgeploegd land en landbouwgewassen. De natuur is hier later dan thuis zodat de bomen minder blad hebben en veel weilanden nog paardebloem geel zijn. Het is heerlijk fietsen de hellingen op en vooral af in de warme lentezon. In de dorpjes die we doorkruisen valt niets te beleven, kerkjes hermetisch dicht, geen horeca, veel huizen te koop en plots veel nieuwbouw. In Ebly zonnen we even op een stenen bankje om dan de laatste kilometers naar Léglise te fietsen.
Met herhaaldelijk vragen en zoeken vinden we gite ‘La Fournage’. Zowel de straatnaam als het huisnummer zijn gewijzigd!! De beheerster duikt vanzelf op als ze ons ziet rondscharrelen. We krijgen een gezellige kamer en badkamer. Plots duikt een eenzame fietser op: Peter. Ook hij krijgt een bed met eigen badkamer. De keuken is ruim genoeg maar eten vinden is een probleem: het enige restaurant gesloten en de kruidenier dicht. Alleen de bakker rest. We slaan blikjes fris, brood, een paar worstjes en de laatste pizzaatjes in. In de avondzon genieten we ons sober maal en Peter vertelt over zijn fietstocht. De rest van de avond nestelen we ons in de ruime banken van de woonkamer en wisselen ervaringen uit over fietsen en andere avonturen des levens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
