8 mei
Blijf op de hoogte en volg Jan en Karlien
12 Mei 2017 | Nederland, Wilnis
Zaterdag kregen we de pelgrimszegen van pastoor Henk Schoon en nog een extra zegen werd ons toegezongen door het Byzantijns mannenkoor dat de eucharistieviering opluisterde. We voelen ons bijzonder gezegend.
Vandaag is het grijs, fris en vochtig maar geen regen. Uitgezwaaid door Hannie en Annemiek fietsen we naar Breukelen station. Op klapstoeltjes naast onze fietsen reizen we naar Maastricht. We raken in gesprek met een jonge vrouw met vouwfiets. Ze vertelt honderduit over haar sportieve prestaties. Ook met de treinmanager hebben we wat praat. Als een ijverige zwaluw vliegt hij zijn kantoortje in en uit en dat is toevallig tegenover onze fietsen. We zijn er in twee en een half uur en halen een stempel in de Sint Servaas basiliek om onze start te markeren. Langs de Maas fietsen we naar Eijsden waar de historische dorpskern gekenmerkt wordt door statige herenhuizen en straten met kasseitjes. In Mesch gaan we de Sint Pancratius binnen, het oudste kerkje van Limburg met nog een deel uit de Karolingische tijd. Even buiten het dorp staat de Belgische grenspaal, steken we de brug over de Voer, een onooglijk riviertje, over en zijn in 's Gravenvoeren. Dit Vlaamse dorpje is al tweetalig maar na de eerste matige klim zijn we echt in de Ardennen en wordt Frans de voertaal. Dan volgen we het riviertje de Berwinne door de besloten en groene vallei van Val Dieu. De abdij, reeds in 1216 gesticht, werd verschillende malen verwoest en weer opgebouwd. Ze is imposant met haar toegangspoort tot het binnenplein van de abdijhoeve, het gastenverblijf en de representatieve abtswoning. In de bijgebouwen zijn een brouwerij, restaurant en winkel met streekproducten. Nu woont er in de abdij een lekengemeenschap. Wij steken een kaarsje aan in de neogothische kerk en fietsen over de lichtglooiende, groene hellingen naar Clermont. Bij de stadspoort tevens stadhuis vinden we instructies voor de pelgrim: er kan in de pastorie geslapen worden. Als we daar aanbellen komt een behulpzame man aan draven en belt de beheerster die vijf minuten later de sleutels brengt. Intussen geeft de heer ons een stempel en vertelt over de Jacobskerk tegenover en de gouden Jacobus als windvaantje op de kerk. In de gedateerde pastorie krijgen we een bed met eenvoudig sanitair – voor eerst geen douche – en we kunnen bij onze gastvrouw, mevrouw Brandt ontbijten. In het plaatselijk café scoren we een biertje maar eten is er niet bij en in het dorp is geen winkel. Dus nog een klimmetje naar de friettent langs de grote weg. We laten ons het 'frietje met" goed smaken en suizen terug naar ons onderkomen.
In het plots doorgebroken avondzonnetje maak ik nog een ommetje. Er is niet zoveel te beleven buiten noch binnen wat goed is voor onze rust. We liggen snel onder de wol.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley