Proloog

Het caminovirus heeft weer toegeslagen. Het plan is een nieuwe tocht naar Compostella, langs oude wegen door Frankrijk. Via de Somport-pas de Pyreneeën over en dan richting Puente la Reina. Daar nemen we een iets noordelijker weg dan de Camino Francés naar Santiago.
In de winter hebben we onze fietsen nauwelijks aangekeken maar sinds begin maart fietsen we regelmatig een trainingsrondje. Bij de tocht hoort een proloog. Dit jaar fietsten we naar Maaseik (B. ), twee dagen heen en twee dagen terug.


Maandag, 26 maart 2017, Wilnis – Vught
Het is wat aanrommelen maar tegen tienen zijn de tassen gepakt en om half elf zijn we echt op weg. Het is schitterend voorjaarsweer en door een zonovergoten polder fietsen we om kasteel de Haar naar Vleuten. De weg is bekend. De enige verrassing is hoe 'Garmin' ons stuurt. De gps kiest het bloemetjesfietspad langs de nieuwe Haarrijnse plas en dan het kaarsrechte fietspad door Leidse Rijn. We verwonderen ons weer over de eindeloze nieuwbouw, huizen en flats in alle maten en vormen, een stad in twintig jaar uit de grond gestampt. Dan volgen we het Amsterdam-Rijn kanaal tot de sluiskolk die we oversteken om aan de andere kant onze weg te vervolgen. Ook Houten heeft zich als een olievlek uitgebreid en eindigt een grasland van het kanaal verwijderd.
We steken het kanaal over en maken een uitgebreide slinger door Schalkwijk naar de Lek, een blauwe, brede rivier en ontluikend groen alom.
Zodra we fietsen voelen we de tegenwind, windkracht 3. Niet al te sterk maar vrijwel de hele dag. Voor het eerst dit seizoen heb ik een houten kont.
We nemen de pont naar Culemborg en eten ons brood met uitzicht over de rivier. Buiten de stadskern om fietsen we richting station en dan via rustige landwegen parallel aan het spoor Utrecht–Den Bosch naar Geldermalsen. Vandaar door Meteren en Waardenburg naar de grote brug bij Zaltbommel. Het fietspad is breder dan de vroegere, smalle autobrug die ik zowel spannend als levensgevaarlijk vond. We ruilen even het geruis van de wind voor het geraas van de auto's en verwijderen ons van de snelweg richting Hedel, waar we de oude weg naar Den Bosch nemen langs een langgerekt industrieterrein. We doorkruisen de stad en door de uiterwaarden bereiken we Vught en de Loonse baan. De dagtocht van 82 kilometer zit erop.
We logeren bij Mayke, een vriendin van Froukje. In de zonnige tuin zit een heel gezelschap aan de witte wijn. Gezelligheid ten top! Wij schuiven aan en drinken een koel biertje. Om zeven uur schuiven we aan de grote tafel aan voor een lekkere en gevarieerde chinees. Na de koffie trekken we ons terug in het tuinhuis waar onze Froukje tijdelijk onderdak vindt. We genieten van de heerlijke badkamer en slapen al snel als rozen.

Dinsdag, 27 maart 2017, Vught – Maaseik
Mayke staat in de startblokken om naar de zaak te gaan. In de rommelige drukte van de beginnende dag ontbijten we en tegen half tien zitten we op de fiets. We doorkruisen Vught, Boxtel en Liempde. Dan door weiden en beemden naar Best en over een breed fietspad rechttoe, rechtaan naar het hartje van Eindhoven. Op een zonovergoten terras drinken we koffie. Het café zit in 'De Fabriek', een industrieel gebouw omgetoverd tot restaurant. We lopen over een marktje dat schril afsteekt tussen de kantoorflats. We fietsen de hele stad door, terug naar het boerenland. Rakelings langs Geldrop en door Heeze langs Kempenhaeghe, het epilepsiecentrum van het Zuiden. In Sterksel picknicken we en babbelen we met collega-dagfietsers die neerstrijken op het bankje naast ons.
We fietsen langs rustige wegen door de dennenbossen van Maarheeze en dan verder door open land naar Weert, dat we snel doorkruisen. Ook hier valt hoog- en nieuwbouw op. Ik mijmer over de vele veranderingen in huizenbouw en in het leven. De laatste twintig kilometer gaan weer door het boerenland, met de Maasplassen aan onze linkerhand. Het knusse centrum van Neeritter ligt 100 meter van de Belgische grens. Over de dijk fietsen we door een paar dorpjes als Aldeneyck. We steggelen wat over Thea's huis, rijden een stukje terug tot het exact adres is ingesteld. We vinden Thea in haar unieke en riante huis. Ze ontvangt ons hartelijk en de avond vliegt om met koffie en een uitgebreide babbel.
Woensdag, 28 maart 2017, een gezellig dagje Maaseik
Met Thea bezoeken we Maaseik, haar kunstwinkeltje en het fraaie marktplein. We lunchen in een gezellig eettentje en steken een kaarsje aan in een plaatselijk bedevaartsoord van Maria. De dag vliegt om en 's avonds eten we eenvoudig, zij het met een flesje wijn en gezellige praat.

Donderdag, 29 maart 2017, Maaseik – Loon op Zand
Na een smakelijk ontbijt nemen we afscheid van Thea. We zullen ongeveer de tweede etappe van onze Rome-reis fietsen maar dan in omgekeerde richting. Zodra we buiten de poort staan steggelen Jan en ik over de gps die de weg niet vindt. We fietsen weer richting Aldeneyck en het komt goed. Door het boerenland bereiken we het kanaal en fietsen zelfs een paar rondjes er vanaf. We volgen het kanaal door Bocholt, Neerpelt en Lommel en herkennen een haventje en het grote industrieterrein tot we het opritje naar de Kempische heide nemen met het mooie fietspad dwars door een zonnig heidelandschap. Na een paar honderd meter – naar mijn idee – grenspaal 191, een loodzwaar ijzeren geval, reeds gefotografeerd op onze Rometocht. Bij de eerste picknicktafel eten we onze boterhammen en praten wat met een ouder echtpaar. Ha, ha waarschijnlijk leeftijdgenoten of een paar jaar ouder. We fietsen verder door boerenland en dennenbosjes.
In Bladel drinken we wat fris op een zonovergoten terras en Jan toetst ons slaapadres in. Door het Brabantse land gaat het langs rustige wegen door Baarschot, Diessen en Biest-Houtakker. Daar pikken we de weg langs het kanaal op die we blijven volgen tot Tilburg Noord. De laatste kilometers gaan over een drukke weg door de bossen tot Loon-op-Zand. Ons gastadres is bij een enthousiaste mountainbiker van 'Vrienden op de Fiets'. Het wordt een kleine logeerkamer met stapelbed en een fles wijn als welkom. Aan zijn aparte tuinhuis komen we niet toe. Na het eten zijn we moe.

Vrijdag, 30 maart 2017, Loon-op-Zand – Wilnis
Er wacht een smakelijk ontbijt en we buurten met onze gastheer. Door de Loonse hei fietsen we naar Waalwijk en nemen de pont bij Drongelen over de Maas. Dan volgen lange, rechte wegen door de weilanden tot Andel, waar we verder over de Maasdijk naar Woudrichem fietsen. Daar wacht de 'Riveer' naar Gorkum. Langs, voor ons bekende wegen, door Arkel, Nieuwland naar Meerkerk. Dan volgt de dijk langs de moerasbossen in de brede uiterwaarden van de Lek tot Ameide. En verrassing: de veerpont gaat pas 1 april in bedrijf. Dus fietsen we door tot de autopont van Schoonhoven. We eten een broodje bij 'Lekzicht'. Langs kronkelende sloten en rechte polderwegen fietsen we door Cabauw, Polsbroekerdam en Oudewater naar Woerden. De laatste kilometers langs de bekende zuwes van Kamerik en Kanis naar Wilnis. Het extra ommetje brengt vandaag de kilometerstand op 100. Op een regenbuitje na in de laatste kilometers hebben we het vier dagen zonnig gehad en genoten van de ontluikende natuur, de uitbottende bomen, de vele bloemen en de groenende weiden. Ik heb me ook vergaapt aan de vele mooie huizen en boerderijen. Wat een weelde en wat een fantasie van mensen!